Piekło kobiet 2020
I przypomniał sobie całe szeregi ludzi obdartych, mizernych, a szukających pracy, chudych koni, głodnych psów, drzew z obdartą korą i połamanymi gałęźmi. Wszystko to przecie spotykał bez wrażenia. I dopiero gdy wielki ból osobisty zaorał mu i zbronował duszę, na tym gruncie użyźnionym krwią własną i skropionym niewidzialnymi dla świata łzami wyrosła osobliwa roślina: współczucie powszechne, ogarniające wszystko – ludzi, zwierzęta, nawet przedmioty, które nazywają martwymi.
Bolesław Prus, Lalka (1888)
Oczekiwanie 2006 (olej na płótnie)
Zofia Kułakowska (ur. 1963) jest absolwentką Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tytuł jej pracy dyplomowej – filmu – brzmiał Nietolerancja. Od wielu lat pracuje z dziećmi i młodzieżą w szkole przyszpitalnej.
Obecnie zajmuje się głównie fotografią.
Dotychczas miała trzy wystawy indywidualne w Parafii Ewangelicko–Augsburskiej św. Trójcy w Warszawie: malarstwa (2007) , fotografii (2014) oraz fotografii (2020).
Zwątpienie 2007 (olej na płótnie)
Artystka jest także autorką malowidła ściennego „Wyjście z Arki” (2006) w sali zabaw dla dzieci Kościoła Chrześcijan Baptystów w Warszawie. W 2012 r. zajęła trzecie miejsce w konkursie literackim pt. „Wolska Bajka”, zorganizowanym przez Urząd Dzielnicy Wola m. st. Warszawy.
Po przejściu 2020
Dominującą tematyką prac fotograficznych Zofii Kułakowskiej jest refleksja nad druzgocącymi przemianami zachodzącymi na Ziemi wskutek działań człowieka – istoty tyleż rozumnej, co nieodpowiedzialnej; tyleż pełnej miłości, co i nienawiści do bliźniego; tyleż altruistycznej, co egocentrycznej.
**** 2020
Na wystawie fotografii, zatytułowanej „To co mnie boli”, zaprezentowanej we wrześniu 2020 roku, w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej św. Trójcy w Warszawie, zobaczyliśmy subiektywne przemyślenia artystki wyrażone językiem nieoczywistych zestawień elementów naszej codzienności.
